Author Archive for nicolemannens – Page 2

“Juf, jij bent een meesteres in juf zijn”

Naast kinder- en gezinscoach ben ik ook nog 2 dagen in de week juf. Afgelopen week mochten we eindelijk weer naar school. Bij taal werkten we aan woordenschat. Ik leerde ze het woord ‘de meester’, een meester is een persoon, die ergens heel goed in is. Eén van de meisjes kijkt me bedachtzaam aan en vraagt: “Juf, hoe heet dat dan als het een meisje is?” “Een meesteres,” antwoord ik haar. Ze denkt nog even na en zegt vervolgens “Dan ben jij een meesteres in juf zijn.”

Goed voorbeeld doet goed volgen (deel 1)

Met Moederdag vroeg ik je of je de ander dankbaar zou kunnen zijn voor je kind om van daaruit de ander zijn speciale dag te gunnen. Hoe papa’s en mama’s elkaar behandelen, is een groot voorbeeld in het leven van een kind. Deze man trekt dit daarom heel mooi door naar opvoeding en voorbeeldgedrag: als jij wilt, dat je kind straks weet hoe het zich respectvol in relaties moet gedragen, zul je dit voor moeten doen, ook als je gescheiden bent.


Vertaling:”Vandaag is mijn ex-vrouw jarig, daarom stond ik vroeg op en bracht bloemen, kaarten en een cadeautje naar mijn kinderen om aan haar te geven en ik hielp ze met het maken van haar ontbijt. Ik krijg regelmatig de vraag waarom ik dit nog steeds voor haar doe. Dit irriteert me. Daarom zal ik het aan jullie allemaal uitleggen. Ik voed 2 kleine mannen op. Het voorbeeld, dat ik neerzet in hoe ik hun moeder behandel, zal de manier waarop ze naar vrouwen kijken en hoe ze hen behandelen en hun perceptie van relaties beïnvloeden. Ik denk zelfs meer nog in mijn geval, omdat ik gescheiden ben. Dus ls je geen goed gedrag in relaties voorleeft, raap je bij elkaar. Stijg erboven uit en wees een voorbeeld. Dit is groter dan jij. Voed goede mannen op. Voed sterke vrouwen op. Alsjeblieft. De wereld heeft ze nodig, nu meer dan ooit.”

~ Kind centraal bij scheiding is een initiatief van SpiegelKracht en De Kindereik, beide verbonden aan Praktijk EsSenSe ~

De ander dankbaar zijn voor je kind. Kun jij dat?

Moederdag en vaderdag roepen bij veel gescheiden ouders spanningen op. De kinderen zijn bij de andere ouder en die wil zijn/haar kostbare tijd met de kinderen niet kwijt. De kinderen toch laten gaan, voelt alsof je je ex-partner een plezier moet doen en net dat is iets wat je heel moeilijk vindt.

We zien ook wel eens dat het anders kan. Dat de andere ouder zich heel goed realiseert, dat hij of zij deze kinderen te danken heeft aan de ex-partner. Die moeder of vader zelfs samen met de kinderen in het zonnetje zet. Die oprecht dank je wel zegt, omdat hij of zij boven alles blij is met hun kinderen.

Je ex-partner dankbaar zijn voor jouw prachtige kind, ondanks alles wat er gebeurd is of misschien nog speelt. Is dat iets wat jij zou kunnen?

~ Kind centraal bij scheiding is een initiatief van SpiegelKracht en De Kindereik, beide verbonden aan Praktijk EsSenSe ~

Is jouw kind in deze periode banger dan anders?

Het leven van veel mensen draait op dit moment rond het coronavirus. Hoe zit dat met jou? Volg je het nieuws over corona op de voet? Praat je er veel over? Ben je voorzichtig in het aanraken van dingen? Vind je het moeilijk als iemand toch dichter bij je in de buurt komt? Maak je je zorgen over je ouders? Kortom ben jij een groot deel van de dag bezig met de angst voor besmetting, ziekte en dood? Je kind krijgt dit allemaal mee, bewust of onbewust en wordt er door beïnvloed.

Kinderen worden op dit moment heel erg geconfronteerd met de angst van de volwassenen om hen heen. Volwassenen waar ze normaal blindelings op vertrouwen, dat zij hun veiligheid waarborgen. En nu zijn die volwassenen, die jou als kind het gevoel moeten geven, dat je veilig bent, zelf bang.

Het is dan ook niet raar, dat kinderen zich minder veilig voelen en sneller bang zijn dan anders. Hoe angstiger een ouder beweegt, hoe banger een kind zal worden. Soms zijn ze echt specifiek bang voor het coronavirus, maar vaak ook voor gerelateerde angsten, zoals bijvoorbeeld de angst om alleen te zijn, angst voor vreemden of angst voor andere ongrijpbare zaken als monsters of het donker.

Als jouw kind dus banger is dan normaal, mag je je afvragen hoe jij en andere volwassenen in zijn omgeving met de hele situatie omgaat. Vraag je af of het zin heeft om continu bang te zijn. Controle heb je er toch niet over. Het lijkt wel alsof we de angst inzetten als beschermingsmiddel. Zolang we maar bang zijn, worden we niet ziek. Zo werkt het helaas niet. De angst zal besmetting niet tegenhouden. Daarnaast weet je niet eens of je ooit besmet zult worden en ondertussen ben jij de hele tijd bang geweest.

Hou je gewoon aan de maatregelen, die voor jou goed voelen, maar kijk of je je angst en zorgen los kunt laten. Durf je over te geven aan de gedachte “We’ll cross that bridge when we come to it”. Als het ooit onverhoopt toch gebeurt, heb je dan nog tijd genoeg om je druk te maken. Eerder heeft dat echt geen zin. Het zal in elk geval veel meer rust in huis brengen, rust die ten goede komt aan het veiligheidsgevoel van jouw kind.

Vergelijk jij je kind met je ex of reageer je puur op gedrag?

‘Je bent precies je vader’ of ‘Je moeder doet dat ook altijd’. Op zich geen verkeerde zinnen. Kinderen zijn immers het product van beide ouders. Ze zullen in één of meer dingen op jou of de andere ouder lijken. In tijden, dat het goed gaat, vinden we dat vaak aandoenlijk en wat je zegt, bevestigt je kind: ik ben echt een kind van mijn ouders.

Als je gescheiden bent, wordt het toch wel moeilijk om te zien, dat je kind in uiterlijk of gedrag op je ex-partner lijkt. Vooral als het dingen zijn, die ervoor gezorgd hebben, dat je gescheiden bent. Dingen dus waar je je gigantisch aan stoort bij je ex-partner. Jouw kind weet dat ook. Het kent jouw afkeuring voor de andere ouder.

Bovendien is het ook voelbaar in de manier waarop je het zegt tegen je kind. In de energie, die eronder ligt. Die voelt echt niet als ‘ha fijn, dat je op papa lijkt’, maar veel meer ‘je lijkt op je vader en dat wil ik niet’. Lijken op de andere ouder wordt een verwijt. Je kind ervaart hierdoor dezelfde afkeuring. In plaats van bevestiging voelt je kind nu ontkenning in z’n zijn.

Kijk eens of je de volgende keer kunt onderzoeken wat er gebeurt. Is het gedrag nu echt zo storend? Of is het vooral storend, omdat het oud zeer aanraakt? Weet dat je kind, die oude pijn niet veroorzaakt heeft. Hoe eerlijk is het dan als het gevoel, dat wordt opgeroepen, bij je kind in de schoot wordt gedropt? Raap het gevoel op en ga er mee aan de slag.

En kijk of je het vergelijk met de andere ouder weg kunt laten. Benoem gewoon het gedrag, dat je niet fijn vindt en geef aan wat je liever wilt zien. Dan wordt het namelijk gewoon opvoeden 😘

~ Kind centraal bij scheiding is een initiatief van SpiegelKracht en De Kindereik, beide verbonden aan Praktijk EsSenSe ~

5 rechten van een kind van gescheiden ouders

~ Kind centraal bij scheiding is een initiatief van SpiegelKracht en De Kindereik, beide verbonden aan Praktijk EsSenSe ~

Kinderen zijn net mensen ;)

Wat we moeilijk vinden“De dingen die kinderen moeilijk vinden, vinden wij ouders ook vaak moeilijk:

Honger of dorst hebben ~ te druk zijn ~ worstelen met iets nieuws ~ moe zijn ~ verandering van routine ~ bang zijn ~ je niet lekker voelen ~ je vervelen ~ gebrek aan onafhankelijkheid of zelfbeschikking ~ niet krijgen wat je wil ~ je genegeerd voelen ~ overprikkeld worden”

Van onze kinderen verwachten we dat ze zich gedragen, dat ze lief en aardig en netjes zijn. Als ze dat niet zijn, volgt al gauw straf.

Toch laten ze met hun gedrag alleen maar zien, dat ze het moeilijk hebben.

Vraag jezelf maar eens af hoe jij reageert als je moe bent of als je honger hebt. Kun jij jezelf aardig onder controle houden of word jij dan ook sneller boos? Blijf jij geduldig als je het druk hebt?

Jou lukt het al niet altijd, terwijl jij volwassen bent en waarschijnlijk inmiddels geleerd hebt hoe het anders kan. Waarom verwacht je dan van je kind dat hij dit wel kan?

Geldt de regel ‘eerst goed voor jezelf zorgen en dan pas voor je kind’ ook bij een scheiding?

Na een scheiding krijgen kinderen doorgaans niet direct ondersteuning bij de verwerking van die scheiding. Zeker als er niet veel aan de hand lijkt te zijn. Het kind lijkt door te gaan met het leven van alledag en lijkt de situatie eenvoudig te accepteren.

Echter bij een scheiding staat het leven van een kind op zijn kop. Dat wat bekend was, is voor altijd weg. Als aan de buitenkant niets zichtbaar is, wil dat niet zeggen, dat er in de binnenwereld niet heel veel gebeurt. Een scheiding beschadigt een kind. Altijd.

Als jij na een scheiding eerst alleen maar voor jezelf gaat zorgen, zijn er al gauw maanden voorbij, waarin je kind op zijn eigen manier om moet leren gaan met de situatie. Met als gevolg, dat emoties veelal niet goed verwerkt worden en er allerlei overtuigingen gevormd worden, die niet kloppen. Als je dan na een aantal maanden of jaren hulp gaat zoeken voor je kind, moet aangepakt worden wat er in eerste instantie al niet had hoeven zijn.

Daarom pleiten wij er voor, dat kinderen zo snel mogelijk hulp en ondersteuning krijgen, zodat ze op een gezonde manier door deze moeilijke periode heen kunnen komen.

Wij helpen jouw kind hier graag bij, individueel of in een groep.

~ Kind centraal bij scheiding is een initiatief van SpiegelKracht en De Kindereik, beide verbonden aan Praktijk EsSenSe ~

Slecht gedrag of niet weten hoe?

Het is maar hoe je het bekijkt:

“Als je datgene wat je kind doet, bestempelt als ‘slecht gedrag’, ga je denken aan straf.

Als je datgene wat je kind doet, kunt zien als ‘ik weet niet hoe ik met deze lastige situatie om moet gaan’, word je aangezet tot het helpen van je kind bij zijn worsteling.”

Oma, dat is vies hè. Mijn kindercoach-hart bloedt…

Gisteren sprak ik een opa en oma over de 1,5 meter coronaregel en hoe lastig dat is als je kleinkinderen op bezoek zijn. Ze zijn zo gauw geneigd om je een knuffel of een zoen te geven. Steeds opnieuw moet je weer zeggen: ‘Nee, dat kan nu niet.’

Oudere kinderen kun je dat nog wel uitleggen, maar voor kleintjes is dat niet te vatten. Dus zij maken er in hun hoofd iets van wat voor hen zin maakt. Zo ook het 2,5 jarig kleinkind van deze grootouders. Zijn reactie op het niet mogen zoenen met oma: ‘Oma, dat is vies, hè’.

Als ik zoiets hoor, dan bloedt mijn kindercoach-hart, dat dat is wat zo’n kinderhoofdje er dan van maakt. Zoiets moois en puurs, een uitdrukking van liefde, wordt door de vreemde tijden waarin we leven in zijn beleving iets smerigs.

Ik hoop echt, dat de volwassenen in zijn leven dit kind kunnen duidelijk maken, dat het wel oké is en dat het niet hoeft op te groeien met deze overtuiging. Kun je je voorstellen wat dit anders betekent als dit kind volwassen is? 💔