‘Je bent precies je vader’ of ‘Je moeder doet dat ook altijd’. Op zich geen verkeerde zinnen. Kinderen zijn immers het product van beide ouders. Ze zullen in één of meer dingen op jou of de andere ouder lijken. In tijden, dat het goed gaat, vinden we dat vaak aandoenlijk en wat je zegt, bevestigt je kind: ik ben echt een kind van mijn ouders.
Als je gescheiden bent, wordt het toch wel moeilijk om te zien, dat je kind in uiterlijk of gedrag op je ex-partner lijkt. Vooral als het dingen zijn, die ervoor gezorgd hebben, dat je gescheiden bent. Dingen dus waar je je gigantisch aan stoort bij je ex-partner. Jouw kind weet dat ook. Het kent jouw afkeuring voor de andere ouder.
Bovendien is het ook voelbaar in de manier waarop je het zegt tegen je kind. In de energie, die eronder ligt. Die voelt echt niet als ‘ha fijn, dat je op papa lijkt’, maar veel meer ‘je lijkt op je vader en dat wil ik niet’. Lijken op de andere ouder wordt een verwijt. Je kind ervaart hierdoor dezelfde afkeuring. In plaats van bevestiging voelt je kind nu ontkenning in z’n zijn.
Kijk eens of je de volgende keer kunt onderzoeken wat er gebeurt. Is het gedrag nu echt zo storend? Of is het vooral storend, omdat het oud zeer aanraakt? Weet dat je kind, die oude pijn niet veroorzaakt heeft. Hoe eerlijk is het dan als het gevoel, dat wordt opgeroepen, bij je kind in de schoot wordt gedropt? Raap het gevoel op en ga er mee aan de slag.
En kijk of je het vergelijk met de andere ouder weg kunt laten. Benoem gewoon het gedrag, dat je niet fijn vindt en geef aan wat je liever wilt zien. Dan wordt het namelijk gewoon opvoeden 😘
~ Kind centraal bij scheiding is een initiatief van SpiegelKracht en De Kindereik, beide verbonden aan Praktijk EsSenSe ~
