Laatst las ik een berichtje op Facebook van een moeder die zich zorgen maakte, omdat haar zoontje van 7 jaar haar niet kwam troosten als ze verdrietig was. Haar dochtertje had dat van jongs af aan wel al gedaan. Ze vroeg zich af of er iets mis was met haar zoontje. En het enige dat ik kon denken was: wat ben ik blij dat dit jongetje dit niet doet.
Natuurlijk willen we graag, dat onze kinderen empathisch worden, maar niet ten koste van hun kindrol. Als jouw kind je regelmatig komt troosten, stapt jouw kind namelijk in de ouderrol en jij in de kindrol. Het kind gaat dan zorgen voor de volwassene en dat klopt niet. Het is niet de bedoeling, dat jouw kind je troost. Jij bent de volwassene, jij mag laten zien, dat jij zelf op een zelfstandige manier om kunt gaan met jouw verdriet en jouw pijn. Als voorbeeld voor jouw kind: zo ga je om met verdriet.
Laat het verdriet dus gerust zien aan je kind. Zeg echter wel vol overtuiging ‘Mama is verdrietig, dat heb je goed gezien. Jij hoeft daar niets mee, dit is van mama,’ als je kind je wil komen troosten. En kijk maar eens wat je kind er mee doet. Ik hoop van harte, dat het in zijn kindrol blijft en weer lekker gaat spelen.
PS Als je meer opvoedtips kunt gebruiken, kijk dan eens naar de ouderschapscursus ‘Afgestemd opvoeden – wat heeft mijn kind nodig?’. Ik neem je in deze cursus mee langs 5 onderwerpen, die in de opvoeding van elk kind van belang zijn.
Meer weten? Bekijk de info:
Ouderschapscursus ‘Afgestemd opvoeden – wat heeft mijn kind nodig?’
